Hər gün yeni bir kitab

QANUN NƏŞRLƏR EVİ

Qanun.Az | Kitablar | Ədəbiyyat

Giriş

 Səbət

Səbət
İstifadəçi

Giriş
Menyunu bağla

Mini Klassika

Kateqoriyalar

Cildi

Müəlliflər

Tərcüməçilər

Lev Tolstoy bu əsəri İncildən götürülmüş sitatlar əsasında yazıb. Burada günah işlətmiş mələyin "İnsan nə ilə yaşayır?" sualına cavab axtarmasından danışılır. O, sualın cavabını tapmasa, səmaya qayıda bilməyəcək. İnsanlar arasında yaşayıb, insan həyatının həqiqi mənasını anlamağa çalışacaq. Sualın cavabı isə çoх sadədir...


Quldurluqla məşğul olan bir şəxs gözlənilmədən böyük sərkərdəyə çevrilir. Daha sonra şahlıq taxtına yiyələnir. Bəs bütün bunlar necə baş verir? Oxucu süjet boyu bu prosesi izləyir. Nadirin şəxsiyyət kimi kamilləşməsinə şahidlik edir. Lakin saray intriqaları, əyanların qurduğu hiylələr bu müzəffər şahı istəkli oğlunun cəlladına çevirir. “Nadir şah” faciəsi səfəvi xanədanlığının çöküşü ilə başlayır. Sultan Hüseyn Səfəvinin zəifliyi ölkədə ədalətsizliyə və özbaşınalığa rəvac verib. Şah Təhmasibin zamanında da heç nə dəyişmir. Nəticədə Nadir onu devirərək səltənəti öz əlinə keçirir. Onun tragediyası da burdan başlayır. Pyes avam camaatı fanatizm və dini əsarətdən qurtarmağa, real düşünməyə çağırır. Eyni zamanda, vətənin dirçəlməsi üçün ədalətli idarəçilik sisteminin vacibliyini göstərir.
Mülayim xasiyyətli baron on iki yaşlı Edqarın anasının xəyallarını həyata keçirməyə çalışır. Bunun üçün onu da özü ilə götürür, üçü birlikdə Avstriya dağlarının ətəklərinə istirahətə yollanır. Onun ilk cəhdləri ca­vab­sız qalır. Baron arzuladığı qadınla yaxın olmaq üçün Edqarla dost olmağa başlayır. Başlanğıcda heç nədən şübhələnməyən uşaq bir müddətdən sonra bəzi şeylərin yolunda getmədiyini başa düşsə də, yaxın vaxtlarda onun həyatını həmişəlik dəyişdirəcək alovlu sirrdən tamamilə xəbərsizdir.

Главный герой повести – Василий Ордынов, получивший некоторое наследство, направляет свои силы на сочинение труда по истории церкви. Для этого он сознательно уединился от людей с тем, чтобы создать свою собственную неповторимую научную «систему». Занимаясь философствованием, Ордынов случайно сталкивается со стариком-«колдуном» Муриным – в настоящем старообрядцем, а в прошлом, возможно, разбойником и убийцей. Под влиянием старика находится молодая красавица Катерина, которую Ордынов пытается освободить из-под власти Мурина. Образ хозяйки – Катерины становится у Достоевского символом «народной души, страдающей под мрачной властью прошлого». Но всё, что Ордынов может противопоставить Мурину, это его любовь к Катерине, и силой своей любви он борется со злой волей таинственного старика.
Seyyid Imadeddin Nasimi (Shamakhy, 1369-Aleppo, 1417), the great Azerbaijani poet and eminent figure in the poetry and philosophical thought of the Orient, was the founder of a school of philosophical poetry in the Azerbaijani language.
During his lifetime, at the turn of the 14th and 15th centuries, religious obscuranticism was dominant – his homeland was ravaged by Mongol invasion. In both the East and the West anyone propagating genuinely humanist views – by opposing feudal oppression, or calling upon men to trust in their own powers – was punished by death or imprisonment, and all progressive writings were burned.
A key work of early modernism, this is the superbly comic story of a Soviet scientist and a scroungy Moscow mongrel named Sharik. Attempting a medical first, the scientist transplants the glands of a petty criminal into the dog and, with that, turns a distinctly worryingly human animal loose on the city. The new, lecherous, vulgar, Engels-spouting Sharik soon finds his niche in govenrmental bureaucracy as the official in charge of purging the city of cats. A Frankenstein fable that’s as funny as it is terrifying, Heart of a Dog has also been read as a fierce parable of the Russian Revolution.

1923-cü ildə İstanbulda çap edilən «Əsrimizin Siya­vuşu» əsəri Rəsulzadənin dahi İran şairi Firdovsinin «Şahnamə»sindən təsirlənərək, hadisələri zaman və məkan etibarilə dəyişib İran-Turan müharibələri ilə əlaqələndirərək yazdığı bağımsızlıq ruhunda əsərdir. «Əsrimizin Siyavuşu» əsəri M.Ə.Rəsul­za­dənin Azər­bay­can gənclərinə xitabəti ilə sona çatır:
«Əvət, ey vətəndaşlar! Və dolayısıyla sizlər, ey gələ­cək nəsil, ey gənclik! Ey əsrimizin Siyavuşunun böyümüş oğlu! Sənin öhdəndə böyük bir vəzifə var. Səndən əvvəlki nəsil yoxdan bir bayraq, müqəddəs bir ideal rəmzi yaratdı. Onu min müşkülatla ucaldaraq dedi ki: – Bir kərə yüksələn bayraq bir daha enməz!»

Написано в ноябре 1919 года, когда писатель жил вместе с Максом Бродом, близким другом и издателем Кафки, в Железене (Богемия). По свидетельству Брода, Кафка послал это письмо матери с просьбой передать его отцу; но мать не сделала этого, а вернула письмо сыну «с несколькими успокаивающими словами».
Письмо переполнено горестными размышлениями автора о том, как тяжелые взаимоотношения с отцом в детстве повлияли на всю его дальнейшую жизнь. Это письмо Кафки полезно прочитать всем родителям, для того чтобы знать, как не надо воспитывать детей.

Этот рассказ Льва Толстого, основанный на библейских цитатах с соответствующим сюжетом, был написан в 1881 году. В нем говорится о том, что провинившийся ангел должен найти ответ на вопрос «чем люди живы?». И пока он его не найдет, нет ему пути обратно на небо. Он должен будет жить среди людей, пытаясь постигнуть истинный смысл человеческой жизни. Хотя ответ на самом деле очень прост – это любовь. Люди живы любовью. Именно на изображении такой животворной любви и построен рассказ «Чем люди живы».
Азербайджан, 1919 год – времена господства мусаватистов. Балаша, члена мусаватистской партии, назначают директором банка. Али-бек, спекулянт и проходимец, пытается получить в банке ссуду. Балаш отказывается. Тогда Али-бек знакомит его с красавицей Эдиль. Банкир влюбляется в Эдиль, и та добивается его развода с женой. По законам шариата при разводе у Севиль отбирают ее маленького сына. Лишившись средств к сущест­вованию, она поступает служанкой в зажиточную семью. В свободное время Севиль берет уроки у сестры Балаша, которая, возненавидев Эдиль, покинула дом брата. Когда в Баку пришла советская власть, Севиль стала одной из первых женщин Азербайджана, вставших на ее защиту.
Пьеса «Севиль» призывает к раскрепощению женщины-азербайджанки.
Психологическая новелла. Мальчик на пороге взросления. Женщина на пороге увядания. И – жгучая тайна, которую они оба будут хранить всю жизнь.

M.F.Axundzadə bu əsərlə Azərbaycan ədə­­biy­ya­­tında realist nəsrin banisi olmaqla ya­naşı, həm də milli ədəbiyyatımızda povest janrının əsasını qo­­yur. Povestdə Avropa maarifçilərinin “dünya­nı sağlam aqil idarə edir” konsepsiyasından çı­xış edən müəllif, İran feodal üsul-ida­rəsinin ic­ti­­mai nöqsanlarını, ölkənin ali feo­dal dövlət baş­­çılarını kəskin satira atəşinə tutur və maa­rif­­çi, humanist hakim ideyasını qızğın təbliğ edir. Odur ki, “Aldanmış kəvakib” povesti dünya maarif­çi nəsrinin orijinal, parlaq nümunələrindən biri kimi dəyərləndirilir. Axundzadə bu əsərin­də fanatikliyi, nadanlığı tənqid etməklə yanaşı, rüşvətxorluğu, özbaşınalığı, haqsızlığı da if­şa edir. Yazıçı XV əsrdə yaşamış İran tarixçisi İskəndər bəy Munşinin əl yazmaları əsasında bu povesti yazıb, amma o İran hökümdarı Nəsrəddin şahı tənqid etmək üçün, müasir həyatla əsəri əlaqələndirib. Amma povestdə şah obrazında I Şah Abbas göstərilib.

Ахундов – автор первой в азербайджанской литературе реалистической повес­ти «Обманутые звезды» с оригинальным сю­жетом, подсказанным ему короткой фра­зой, развернутой в повесть из древней хроники «История украшателя мира Шах-Аббаса». Сюжет позволил выразить демократические убеждения: тиран Шах-Аббас узнает от звездочета, что в такой-то день расположение звезд угрожает его жизни, и сажает на престол лжешаха; в назначенный звездами день тот гибнет, и Шах-Аббас снова занимает свой престол. Да, рок фатален, – говорит шаху в повести главный звездочет, – его не избежать, но рок и слеп, его можно обойти! И подсказывает шаху путь к спасению: он должен добровольно и чистосердечно отказаться от престола, удалиться от власти, став просто Аббасом, и уступить трон грешнику, чья жизнь ничего не стоит, и когда разрушительное действие звезд разразится над головой лжешаха, снова взойти на престол.
Azərbaycan mühacirət ədəbiyyatının görkəmli nümayəndələrindən olan Əhməd Ağaoğlunun «Üç mədəniyyət» əsərində dünya sivilizasiyasının beşiyi olan Şərqin tənəzzül səbəbləri araşdırılır. Əsər geniş oxucu kütləsi üçün nəzərdə tutulub.

Ovçu – müəllif özüdür. O, kəndləri, qəza şəhərlərini gəzib-dolaşır. Kəndlilər və mülkədarlarla tanış olur. Onlarla söhbət edir. Hadisələrin çoxunda özü yaxından iştirak edir. Əsər ayrı-ayrı müstəqil hekayələrdən ibarət olsa da, 40-50-ci illərin rus həyatı haqqında tam təsəvvür yaradır. O buna görə bütöv əsər təsiri bağışlayır. Təsvir olunan hadisələr və surətlər arasında güclü məntiqi əlaqə vardır.
Kitabda “Ovçunun xatirələri” silsiləsindən seçmə hekayələr toplanıb.
Mövzusu və süjeti xalq yaradıcılığından alınmış "Pəri cadu" pyesində əsasən ailə-məişət məsələsi həll edilir. Real ailə münasibətlərinin, məişət səhnələrinin üstünlük təşkil etdiyi bu əsərdə simvolizm təsirləri, xəyali surətlər, səhnələr də vardır. Ədib özü deyirdi ki, "Pəri cadu"nu simvolizm təsirlə yazmışdır. "Pəri cadu"nun ideyası belədir: hər kəsin öz əlinin əməyi onun müqəddəratını təmin edir. İnsan, taleyini kənarda axtarmayıb, öz-özündə axtarmalıdır.

В сатирически обобщенном селе Данабаш трагедии тянутся бесконечной вереницей. В крайне убедительном и естественном потоке жизни все немощные, лишенные жизненных благ, гражданской и личностной свободы, «утопли в глубокой кручине»: и дядя Мамедгасан, и его жена и сын, и вдова Зейнаб, и ее сын Валигулу…

Camaatın cahilliyindən istifadə edərək və dini əlində bəhanə tutaraq məzlumların başına müsibətlər gətirən fırıldaqçı Şeyx Nəsrullah, onun köməkçisi Şeyx Əhməd cəmiyyətin bütün rəzilliklərini görən və onların səbəblərini anlayan kefli İsgəndər, “ölü dirilərmi? şübhəsində çaşbaş qalmış Hacı Həsən ağa “Ölülər” pyesinin bədii personajlarıdır. C.Məmmədquluzadə əsərdə camaatın cahilliyini, avamlığını, elmsizliyini və mərifətsizliyini tənqid edir. Pyesdə Kefli İsgəndər fırıldaqçı Şeyx Nəsrullaha qarşı qoyulur.
İ.S.Turgenev XIX əsr rus nəsrində unikal bir addır. O, rus ədəbiyyatının ən məftunedici qadın obrazlarını yaradıb. Əsərləri heyrətamiz, poetik təbiət təsvirləri ilə zəngindir. Bu povestdə ilk məhəbbətinin həyəcanından, ağrı-acılarından, məyusluqlarından bəhs edilir.
Bizə çox da yad olmayan rus ədəbiyyatı özün­də “artıq adam”ın bütöv nəslinin izlərini da­şımaqdadır: Puşkinin Yevgeni Onegini, Ler­mon­­tovun Peçarini, Qonçarovun Oblomovu, Tur­genevin Bazarovu və nəhayət ən amansız ifa­­dəsiylə Dostoyevskinin adsız yeraltı adamı. “Ar­tıq adam”lar, bizə içimizdəki ziddiyyəti xatır­ladır. Onlar dövrlərinin, nə edəcəyini bilmədən çaşıb qalmış qeyri-qanuni övladları, həyatı seyr etməklə kifayətlənib hərəkətə keçməyən, lakin bəlkə də seyr edə-edə yola çıxan qəzəbli anti­qəh­rəmanlarıdır.
Beləliklə, Turgenyev, “Artıq adamın gündəliyi”ndə bizi ziddiyyətli xarakterlərin doğuluşuna (kökünə) aparıb çıxarır.

Действие гениальной фантасмагории М.Булгакова происходит в 20-е годы в советской России, в самый разгар строительства социализма. Известный московский профессор Филипп Филиппович Преображенский решается на эксперимент по пересадке семенных желез и гипофиза умершего бомжа, пьяницы и хулигана Клима Чугункина милому псу Шарику, найденному на улице. Очеловечивание произошло, но эксперимент, увы, не удался. Вместо доброй собаки на свет появляется безобразный, тупой и агрессивный Полиграф Полиграфович Шариков, который унаследовал от своего «донора» лишь дурные черты. Но это не помешало ему прекрасно адаптироваться в социалистической действительности и даже стать начальником подотдела очистки Москвы от бродячих животных. Шариков превращает жизнь профессора Преображенского и обитателей его квартиры в настоящий ад. Подстрекаемый председателем домкома Швондером, он пишет доносы на своего «создателя», требует выделить ему жилплощадь и даже угрожает револьвером. Профессору ничего не остается, как признать эксперимент неудавшимся и вернуть Шарикова в его первоначальное состояние.
Bu kitabda Həzrəti Əliyə məxsus olan bir - birindən hikmətli kəlamlar öz əksini tapmışdır.
Altmış iki illik əbədi fəaliyyəti müddətində Sofokl, rəvayətə görə 123 əsər yazmışdır ki, bunlardan bizə ancaq yeddi tamamlanmış faciə gəlib çıxmışdır. «Tiran Edip», «Edip Kolonda», «Antiqona», «Elektra», «Filoktet», «Ayaks», «Traxiniya qadınları». “Tiran Edip” faciəsinin əsas obrazı Yunan qəhrə­man­larının ən tragik personajı Kadma nəslindən olan Edipdir. Əsər atasını öldürərək anasıyla evlənən Edip adlı gəncin hekayəsindən bəhs edir.

Leo Tolstoy is known for epic novels that brilliantly dissect society, but the novella The Devil may be the most personally revealing—and startling—fiction he ever wrote. He thought it so scandalous, in fact, that he hid the manuscript in the upholstery of a chair in his office so his wife wouldn’t find it, and he would never allow it to be published in his lifetime.

Abunə Ol