“...Atam məni ucuz romanlardakı kimi Murada “satmaq” istəyirdi”. Roman bu cümlə ilə başlayır. Elə bu cümlə ilə də Namini tamamilə fərqli bir həyatın içinə atırlar. O,Parisdən Bakıya köçür. Muradla ailə qurur. Üç uşaq anası olur. Roman həm də avtobioqrafikdir: neft milyonçuları ilə qohumluq, məcburi evlilik, inqilab, qürbət, tənhalıq...Və XX əsrin əvvəllərinin Bakısı... Minarələr – müasir binalar, yastı daxmalar – neftxudaların cah-calallı sarayları, bahalı maşınlar – dəvə karvanları, çadraya bürünənlər – Paris paltarları geyinənlər...Bütün bu əksliklərin vəhdəti bir şəhər... Bütün zahiri ziddiyyətlər insanların daxili aləmində də vardır. Hətta ağını çıxaracaq həddə şişirdilmiş formada...
Facebookdan gələn rəylər
Rəylər
Rəy yaz