Vətən mücahidləri (Aprel döyüşləri salnaməsindən) - Gülnarə Sadiq

Beləcə böyüyür, boya başa çatır VƏTƏN VƏ VƏ­TƏN EŞQİ, yurd sevdası; beləcə yetişir mərd igidlər, mərd oğullar. Vətən oğulları, el qızları. Biz yüz illərlə fars-ərəb dilli ədəbiyyatın içərisində öz dilimizi, milli irsimizi saxlamışıq, yüz illərdir rəngbərəng düşmənlərlə vuruşa-vuruşa sözümüzü, dilimizi qorumuşuq. Bəlkə də tarix boyu işğallara məruz qalsaq da düşməni hər zaman sözümüzlə, ədəbiyyatımızla, mədəniyyətimizlə qalib gəlmişik – onları mənəvi məhv etmişik. XX əsr tariximiz belə rəngli düşmənlərin törətdikləri “qırmızı-qanlı” cinayətlərlə dolub daşır. Lakin bununla eyni zamanda qələbələrimiz də möhtəşəm və möhtərəmdir. Məhz XX əsrdə Xətainin varisi olduğumuzu yada saldıq. Yüz illərin sınağından çıxan milli qürur hissi və vətən eşqi ilə mayası yoğrulan Cumhuriyyət baniləri tariximizə elə bir mükəmməl səhifələr yazdı ki, əbədi olaraq xalqımızın ruhuna azadlıq toxumları əkdi və bu toxumlar daim bu xalqın qəlbində cücərib öz bəhrəsini verəcək. Müstəqilliyimizə göz dikildi, neçə-neçə oğullarımız qurban getdi. Sovet rejimi on illərlə zehnimizdə, düşüncəmizdən bu mükəmmləyi silməyə çalışsa da buna nail ola bilmədi – nəhayət 90-cı illər milli oyanış dövrü kimi tarixdə yeni bir səhifə açdı. Xalqın oyanışı görüb onun qürurunu və mənəviyyatını sındırmaq üçün Qanlı Yanvar gecəsini yaşatdılar bizə. Lakin bu nəinki bizi əzdi, tam əksi oldu. Xalq küçələrə axışdı, xalq bir yumruq altında birləşdi. Növbəti və əbədi müstəqilliyimizi əldə edə bildik.